„W tym samym czasie i w tym samym miejscu działały trzy różne podmioty o nazwach nawiązujących do Nałęczowa. Wszystkie trzy przedsiębiorstwa sprzedawały wodę mineralną pod nazwami także nawiązującymi do Nałęczowa. Początkowo działalność spółki Nałęczów Zdrój nie przeszkadzała producentom Nałęczowianki. Szybko jednak zauważyli, że podmiot ten oferuje wodę tej samej jakości, ale po cenach bardziej konkurencyjnych. Pojawienie się na rynku nowego gracza nie spodobało się producentom NAŁĘCZOWIANKI. Dążyli oni do zmonopolizowania prawa do używania nazwy miasta. Spór rozpoczął się na początku lata 2000 r., gdy Zakład Leczniczy  powołując się na zarejestrowany znak towarowy  złożył pozew, w którym wniósł o: 

• zakazanie spółce Nałęczów Zdrój używania oznaczenia NAŁĘCZÓW ZDRÓJ na produkowanych przez nią wyrobach;
• nakazanie usunięcia tego znaku z wyprodukowanych wyrobów, w tym także z przekazanych już do obrotu;
• nakazanie opublikowania na koszt spółki Nałęczów Zdrój treści zapadłego orzeczenia w dziennikach „Rzeczpospolita", „Gazeta Wyborcza" i „Dziennik Lubelski".

Pozew ten zapoczątkował wieloletni i wielowątkowy spór (…)”

„Z uwagi na wysoki poziom harmonizacji przepisów prawa autorskiego zapadły wyrok może mieć istotne znaczenie również w Polsce. W szczególności powinien on zainteresować podmioty zajmujące się monitoringiem mediów bądź innego rodzaju zbieraniem internetowego kontentu. Takie podmioty będą musiały liczyć się z potrzebą zmian w prowadzonej działalności i formie przygotowywanych raportów – rzecz jasna, w zależności od sposobu wykorzystywania przedmiotów ochrony prawa autorskiego. Z pewnością najpewniejszym, choć kosztownym wyjściem byłoby zawarcie umów licencyjnych z wydawcami. (…)”

The actions based on unfair competition law may be taken by both the competitors of a given entity and consumers. Furthermore, a national or regional organisation protecting the interests of entrepreneurs (i.e. competitors of an entity being in breach), a local commissioner of the consumers and national or regional organisation protecting the interests of the consumers might also raise respective claims. The claims which may be raised by the aforementioned entities are listed in question 1.7 above. (…)

The administrator of the website refused to delete the picture, arguing that such an old photograph cannot be deemed as personal data. Tomasz W. referred to the Polish Inspector General for the Protection of Personal Data (“GIODO”) with a complaint concerning the processing of his personal data by NK. GIODO, relying on the Polish Law on Protection of Personal Data (“PPD Law”), ruled that information including the individual’s full name, indication of school and class which such person attended in conjunction with the picture constitutes his personal data. However, since access to the data was limited to registered users only, such processing falls under the Law on Provision of Services by Electronic Means (the “Law”) which has not been violated. In a second decision GIODO changed its standpoint and came to the conclusion that the picture in conjunction with information about name and address of the primary school and the determination of the class attended by the individual do not constitute personal data.

Findings of the Court
Tomas W. appealed to the Provincial Administrative Court in Warsaw, seeking (…)”

“Sylwia Czubkowska: Po protestach jakie wywołała w Polsce gotowość rządu do podpisania umowy ACTA  resort cyfryzacji zapowiedział stworzenie specjalnej Karty Wolności w Internecie. Czy rzeczywiście wolności internautów mogą być zagrożone?

Eric Reims*: - Wolność oznacza brak przymusu, barier, granic i swobodę wyboru. Nasza wolność kończy się tam, gdzie zaczynają się prawa drugiej osoby. Tak samo jest w internecie. Stwarza on pozory wolności przez pewną anonimowość. Internauta robi co mu się podoba, bo nikt mu nie patrzy przez ramie, nie czuje granic. Tak długo jak szanujemy prawa pozostałych użytkowników, tak długo możemy robić co nam się podoba. Wolność internautów jest zagrożona tak samo jak wolność każdej innej osoby, która wkracza w wolność drugiej osoby. Internauta, który nie narusza praw drugiej osoby, może spać spokojnie – nikt nie pociągnie go do odpowiedzialności. Wolność Internetu, jeżeli taka istnieje, nie jest zagrożona. Na pewno nie przez ACTA jeżeli już o tym mowa. Protesty przeciwko ACTA były i dalej są dla mnie zupełnie niezrozumiałe. Protestujący nie czytali umowy ACTA, a jeżeli czytali to jej nie zrozumieli. Owszem, były wątpliwe postanowienia, które teoretycznie mogłyby zagrozić wolności i prywatności, ale te same postanowienia były fakultatywne – państwa nie „muszą”, ale „mogą”. A jak już państwa chcą, to tylko „zgodnie ze swoimi przepisami.” Tak czy inaczej cała umowa wielokrotnie w swojej treść podkreśla bezwzględna konieczność przestrzegania podstawowych zasad, takich jak wolność słowa, sprawiedliwy proces i prywatność. A więc przyjęcie ACTA nie może naruszać tych podstawowych zasad. Co więcej, nadrzędną moc mają konstytucje krajowe i traktaty Unijne. Postanowienia ACTA lub jakiegokolwiek innego aktu sprzeczne z konstytucją lub Traktatami nie mogą obowiązywać. I to jest bezdyskusyjne. Zamieszanie z ACTA wynikało najprawdopodobniej z faktu, że kilka tygodni wcześniej rozgorzała dyskusja o amerykańskich projektach SOPA i PIPA, które faktycznie były nie do przyjęcia w proponowanej formie. Tak długo jak obowiązują traktaty i Konstytucja nie powinniśmy się obawiać – nasza wolność jest zagwarantowana. Karta nad którą trwają prace w resorcie cyfryzacji pozwoli jednak na uporządkowanie niektórych kwestii, obnaży braki w ustawach, określi kierunek zmian na najbliższe lata i najważniejsze: uspokoi społeczeństwo. (…)”